Op World Cleanup Day worden wereldwijd illegale vuilstortplaatsen geregistreerd en opgeruimd. In Nederland richten we ons die dag vooral op zwerfafval.

Bent u enthousiast geworden en denkt u: "ik ga thuis ook eens bewust opruimen, maar waar laat ik mijn afval?" Ga dan naar "direct bestellen" hier op de site en u vindt na het invullen van uw postcode een containerleverancier dicht bij huis. Snel en eenvoudig!

Wij wensen u veel succes!

(Bron: worldcleanupday.nl)

Onder de noemer van chemisch afval valt een breed spectrum van afvalstoffen. Dergelijke afvalstoffen variëren van onschuldig tot giftig. Chemisch afval komt direct of indirect vrij bij het gebruik van chemicaliën. Er moet een opsplitsing gemaakt worden tussen chemisch afval afkomstig van huishoudelijk en ander gebruik. Chemisch afval afkomstig van huishoudelijk gebruik, wordt dikwijls afzonderlijk opgehaald. Hiertoe behoren onder andere gebruikte batterijen en resten van verfstoffen. Men noemt dit type afval dikwijls Klein Chemisch Afval of Klein Gevaarlijk Afval en wordt behandeld in een afzonderlijk artikel (Klein Chemisch Afval). KCA bevat meestal verschillende typen verontreinigingen door elkaar in dezelfde verpakking en is daardoor relatief moeilijk te verwerken. Verder bestaat chemisch afval afkomstig van laboratoriumanalysen, voornamelijk uit goed bekende, maar gebruikte vloeibare of vaste chemicaliën. Chemisch afval afkomstig van laboratoriumanalysen en huishoudelijk gebruik wordt in kleine hoeveelheden aangemaakt en is meestal schadelijk voor de gezondheid. Daarentegen wordt industrieel chemisch afval in grote hoeveelheden geproduceerd, terwijl de giftigheid varieert van inert en onschadelijk tot dodelijk giftig.

Tot chemisch afval behoren bijna alleen gasvormige, vloeibare of opgeloste afvalstoffen. Gevaarlijke gasvormige afvalstoffen zijn streng gereglementeerd en de uitstoot wettelijk gelimiteerd. Door middel van bijvoorbeeld absorptie, filtering en verbranding van afvalgassen wordt de grootste hoeveelheid gasvormig chemisch afval afgevangen en omgezet in onschadelijke gassen, vloeibaar of vast chemisch afval. Het resterend gasvormig chemisch afval is dan aanwezig in kleine concentraties en meestal niet meer milieugevaarlijk. Uitzonderingen hierop vormen zeer gespreide lozingen van bijvoorbeeld chloorhoudende verbindingen, cfk's en vluchtige oplosmiddelen die onder bepaalde omstandigheden aanleiding geven tot afbraak van de ozonlaag of smogvorming. Gespreide lozingen zijn afkomstig van kleine niet te zuiveren hoeveelheden of lekken in buizen en dichtingen van machineparken.

De klassering, inzameling, soort opslag en verwerking van chemisch afval is afhankelijk van land tot land, vanwege het verschil in wetgeving.

Vaak kan chemisch afval hergebruikt of gerecycleerd worden. Zo zijn (zware) metalen bijvoorbeeld onbeperkt recycleerbaar. Bovendien vinden eindmaterialen buiten specificaties dikwijls nog toepassing als grondstof in hetzelfde productieproces. Een zeer grote afvalbron vormen gebruikte organische oplosmiddelen afkomstig van chemische reacties, extractie-, en schoonmaakprocessen. Via destillatie met nauwkeurige temperatuurcontrole worden deze producten herwonnen.

Gebruikte chemicaliën vinden ook toepassing als grondstof voor de productie van andere chemicaliën. Een vaak gebruikte techniek is vergassing. Hierbij worden organische producten verhit in zuurstofvrije atmosfeer en in aanwezigheid van water. Met het aangemaakte CO en H₂ zijn basisbestanddelen voor tal van chemische reacties: bijvoorbeeld bij hydrogeneringsreacties, methanolproductie, ethanolproductie en de aanmaak van kunstmatige benzine. Een volgende mogelijkheid wordt geboden door energierecuperatie. Hierbij verbrandt men enkel het organisch chemisch afval, waarbij men de warmte gebruikt voor de elektriciteitsproductie of als warmtebron bij synthesen.

(bron: wikipedia)

Buurten die last hebben van ratten, hebben vaak ook last van mensen die voedsel laten slingeren. Wat zorgt ervoor dat mensen de bami over het balkon gooien, vuilnis naast de container zetten of ’s nachts de zwerfkatten eten gaan geven? Hoe kan het dat ze zich daarbij niet realiseren dat dit ook ratten of ander ongedierte aantrekt? We vragen het gedragswetenschapper Bert Pol.

‘Als een buurt al vies is, dan laten mensen ook eerder zelf spullen slingeren,’ vertelt Pol. Hij is door de gemeente Den Haag ingehuurd om de problemen die de stad heeft met ratten te verkleinen. ‘Staat er al een afvalzak naast een container, dan zet je die er zelf ook iets gemakkelijker naast. Omdat je denkt dat de container vol zit of omdat er toch al een zak staat.’
Het is volgens Pol dan ook echt van belang dat gemeentes die te maken hebben met voedseldumpers ervoor zorgen dat ze wijken zo goed mogelijk schoonhouden. En dat ze uitzoeken waarom die zakken bijvoorbeeld niet in de container gegooid worden. Pol: ‘Zo kwamen wij er ook achter dat sommige mensen zo’n container een vies apparaat vinden en niet willen aanraken. Of dat kinderen de afvalzak er naast zetten omdat ze niet bij het bedieningspaneel kunnen.’

In sommige woonwijken hebben inwoners veel last van ratten; de straat ligt vaak bezaaid met vuilnis, omdat mensen hun afval gewoon van het balkon gooien en dan gaat zo’n zak natuurlijk open. Het aanspreken van andere bewoners op hun gedrag vindt niet iedereen even gemakkelijk zo blijkt. Je krijgt al gauw een grote mond. Pol snapt wel dat het lastig is om buurtgenoten aan te spreken op hun gedrag: ‘Voor je het weet heb je een klap te pakken, je weet niet altijd met wie je te maken hebt. In Den Haag hebben we daarom nu ingezet op afvalcoaches. Mensen vanuit de gemeente die bewoners kunnen aanspreken op hun gedrag. Dat moet wel in eerste instantie op een subtiele manier gebeuren,’ vindt hij.  'Zeker als er een conflict is tussen je geloof en het schoonhouden van de wijk.’ Pol doelt op het feit dat mensen met een islamitische achtergrond geen eten mogen weggooien en wat ‘over’ is moeten teruggeven aan de natuur. ‘Dan moet je echt zorgen dat een hele gemeenschap zich hier bewust van wordt. En je moet een oplossing verzinnen die werkt, zoals broodbakken neerzetten in die wijken waar dat speelt. Dan kunnen mensen daar hun brood in achterlaten zonder dat er een conflict ontstaat met hun geloofsovertuiging. Het brood wordt namelijk verwerkt tot groene energie.’

Toch vindt hij het wel goed dat er boetes worden gezet op het strooien van voedsel en daar door middel van borden ook op wijst, zoals in Den Haag. Het voeren van de eendjes of het dumpen van brood kost je in de Hofstad 95 euro. Pol: ‘Boetes werken als een goede stok achter de deur om gedrag te veranderen. Er moet dan ook wel een redelijke pakkans zijn, anders heeft het geen zin. Maar als je weet dat het je uiteindelijk geld gaat kosten als je doorgaat met het ongewenste gedrag, dan geeft dat toch een extra motivatie om het gedrag sneller aan te passen.’

(Bron: De Monitor-kro-ncrv)

„Zit er een bonnetje tussen het oud papier? Dan wordt de hele lading afgekeurd”, verkondigt iemand stellig op een familieverjaardag. Klinkt als een sterk verhaal, maar heeft toch een kern van waarheid. Zo horen we er wel meer, dus hier wat feiten en fabels op een rijtje.

Die vette pizzadoos waarin jouw avondeten werd bezorgd, kan de papierverzameling zomaar richting de verbrander sturen. Een gebroken wijnglas hoort niet in de glasbak maar bij het grofvuil. Metalen blikjes mogen in dezelfde zak als het oude plastic, maar de kapotte kunststof speelgoedauto van je zoontje dan weer niet. Hoe goedbedoeld ook: er gaat veel mis met afvalscheiding, het is dan ook een behoorlijk oerwoud geworden.

Heeft het zin?
„De mensen thuis zijn heel lief, maar weten eigenlijk niet zo goed waar ze mee bezig zijn”, zegt Peter Rem, hoogleraar resources en recycling aan de Technische Universiteit Delft. Volgens hem zit het probleem in dat we best het vage idee hebben dat recycling goed is, maar zonder duidelijk beeld waarom.

Als het allemaal zo ingewikkeld is, kan je je afvragen of het scheiden van huisvuil wel nut heeft. Absoluut. Afval is geld waard. Er zitten veel grondstoffen in die we opnieuw kunnen gebruiken: kunststoffen, glas, metaal, papier, et cetera. Als materialen worden hergebruikt, hoeven er geen nieuwe grondstoffen gewonnen te worden. Het omsmelten van aluminium bijvoorbeeld kost twintig keer minder energie dan het winnen ervan.

Rem somt hierbij drie redenen op die afvalscheiding zinvol maken. Het is ten eerste minder belastend voor het milieu doordat er minder grondstoffen gewonnen hoeven te worden. Die nieuwe grondstoffen kosten natuurlijk geld, dus recyclen is ook financieel aantrekkelijk. Tot slot maakt recyclen je strategisch minder afhankelijk van andere landen, handig als grondstoffen uit gebieden moeten komen waar we geen hele goede relaties mee hebben. „Recyclen betaalt overigens pas echt uit als dingen worden hergebruikt. Een auto wordt weer een auto, een shampoofles weer een shampoofles. Anders heb je alsnog steeds nieuwe materialen nodig.”

Alles op dezelfde hoop
Daar sta jij (of je ouders) dan in de periferie, met je goede gedrag en minstens drie aparte kliko’s in de tuin het huisvuil netjes uit te splitsen. En dat terwijl in de stad alles maar in dezelfde vuilniszakken wordt gegooid. Herkenbaar? Je bent niet de enige. Het brengt ons bij een van de grootste en meest hardnekkige fabels: uiteindelijk komt alles op dezelfde hoop terecht.

Zo’n tien jaar geleden werd, zeker in de grote steden, het grootste deel van het afval verbrand. De warmte werd gebruikt en de wat grotere metaalresten werden uit de as gevist om te recyclen. Inmiddels zijn de technieken wat verder gevorderd. Rem: „Er zijn twee soorten bedrijven die met afval aan de haal gaan. De eerste verhandelen het afval, die vinden het prettig als huishoudens het in zo veel mogelijk soorten uitsplitsen. Andere bedrijven recyclen het. Die hebben sorteerinstallaties die het afval uitsplitsen, vaak beter dan de huishoudens zelf.”

Handen in het haar
Kleine dorpjes hebben vaak geen enorme sorteerinstallatie, die zijn er in ons land ook nog niet zo lang. Er staan er nu vier in Nederland, de oudste is een jaar of vijf en de jongste ging ongeveer een jaar geleden in Amsterdam in gebruik. „Voor die tijd zaten steden met de handen in het haar”, zegt Rem. „Mensen in steden hebben vaak een wat kleiner woonoppervlak, het leven is er ook wat heftiger. Er is dus minder tijd en ruimte om te splitsen.”

In veel grotere steden wordt nu gekozen voor nascheiden. In Utrecht loopt inmiddels een pilot in de gebieden met hoogbouw. Hier wordt gekeken hoe de resultaten van bron- en nascheiding zich verhouden. Gerhard Schoonvelde is daar beleidsadviseur grondstoffen, de meeste fabeltjes heeft hij wel langs horen komen. Hoe zit het dan met die bonnetjes bij het oud papier? „Verwerkers hebben dat liever niet natuurlijk, vanwege de speciale coating die erop zit, maar één bonnetje zorgt er niet voor dat een hele lading wordt afgekeurd. Dat zit altijd in de marge. Dan moet niet iedereen spontaan zijn bonnetjes weer bij het papier gaan gooien natuurlijk.”

Die nieuwe manier van afvalverwerking levert wel weer nieuwe misverstanden op. Schoonvelde: „Nascheiding betekent niet dat er aan de bron niets meer gesplitst hoeft te worden.” Eigenlijk kunnen alleen plastic, drankenkartons en metalen er via nascheiding uit worden gehaald. Als er bijvoorbeeld kunststof bij het groente-, fruit- en tuinafval zit, kan het niet worden verwerkt. De plasticdeeltjes zorgen er in dat geval voor dat het niet meer als compost mag worden gebruikt in de tuinbouw. Ook papier of textiel raken als deze vermengd worden bij het restafval zo vervuild dat ze via nascheiding niet meer goed kunnen worden hergebruikt.

Doolhof
Met al die verschillende producten is het een aardig doolhof geworden. Als je het echt niet meer weet, kan je gelukkig opzoeken waar jouw waardevolle troep naartoe mag. Milieu Centraal heeft hier zelfs een app voor gebouwd.

Wist je bijvoorbeeld dat een ovenschaal of wijnglas niet in de glasbak mag? „In algemene zin kan veel glas bij elkaar, als het maar ’verpakkingsglas’ is. Een ovenschaal is thermisch glas, dat heeft een veel hogere smelttemperatuur. Als daar te veel van in een batch zit, wordt die verontreinigd. In de praktijk gebeurt het weinig, omdat de opening van de glasbak expres zo klein is, dat een ovenschaal daar niet doorheen past.”

(Bron: Metro)

Deze atlas laat de effecten zien van de invloed van de mens op de aarde. Het moge duidelijk zijn dat alles wat wij ontwikkelen, gebruiken en weggooien invloed heeft op ons milieu en onze aarde.

De atlas laat ook zien welke effecten de toenemende invloed van de mens op de aarde heeft, bijvoorbeeld in de vorm van klimaatverandering, het opraken van grondstoffen, verlies aan biodiversiteit en tekort aan zoet water. De atlas geeft ook inzicht in de afspraken die er in internationaal verband zijn gemaakt om deze ontwikkelingen een halt toe te roepen, zoals het Klimaatakkoord van Parijs. Maar de nadruk ligt toch vooral op een vlootschouw van concrete maatregelen die burgers, overheden en bedrijven kunnen nemen om hun voetafdruk te verkleinen.

Welke beslissingen mensen nemen, blijkt nogal eens af te hangen van hun kijk op de wereld. Wie zich veel zorgen maakt over de toekomst, is waarschijnlijk bereid zijn levensstijl te versoberen, bijvoorbeeld door te ‘consuminderen’. Wie een groot vertrouwen heeft in de toekomst, staat vaker positief tegenover technologische oplossingen, zoals CO2-opslag en kernenergie. De Bosatlas van de duurzaamheid neemt hierin geen stelling, maar levert belangrijke feiten en cijfers.

De Bosatlas van de duurzaamheid geeft u een actueel overzicht, aantrekkelijk vormgegeven in talloze kaarten, diagrammen en infographics.

(Bron: bosatlas.nl)

Staatssecretaris Stientje van Veldhoven (Infrastructuur en Waterstaat) heeft besloten dat er een vuilnisimportplafond komt voor Nederland. Met deze stap draagt de rijksoverheid een steentje bij aan de crisis rondom het Amterdamse Afval Energie Bedrijf (AEB).

Het importplafond houdt in dat er geen nieuwe contracten kunnen worden afgesloten om buitenlands afval in Nederland te verbranden.

Nederland is een van de grootste afvalimporteurs binnen de Europese Unie. In 2016 werd er 5.600 kiloton afval geïmporteerd. Er zijn vooral veel contracten afgesloten met het Verenigd Koninkrijk.

Of de bestaande contracten wel worden nagekomen, is dan ook nog onbekend. Mocht het AEB de contracten willen verbreken, dan kan het bedrijf dat zelfstandig beslissen. Eventuele schadeclaims zouden dan voor rekening van het AEB zijn. Maar door de financiële problemen die het bedrijf heeft, zal zo'n kostenpost naar alle waarschijnlijkheid worden doorgeschoven naar de gemeente.

Als de bestaande contracten niet worden verbroken, is de ingreep van de staatssecretaris slechts een oplossing voor de lange termijn.

Het afvalbeleid valt officieel onder de verantwoordelijkheid van gemeenten, maar volgens Van Veldhoven laten de problemen bij het AEB zien dat een lokale crisis landelijk tot zorgen kan leiden.

Het AEB verbrandt een zesde van al het afval dat in Nederland wordt verbrand. sinds begin juli liggen echter vier van de zes ovens stil, waardoor het vuilnis zich ophoopt. Als tijdelijke oplossing wordt het afval gestort in Noord-Holland en Flevoland, maar dit is geen structurele oplossing.

"Ik vind dat ons afvalbeheer toekomstbestendiger moet worden, en ik ga bezien wat daar voor nodig is. Intussen zijn alle betrokken partijen aan het kijken welke maatregelen nu nodig zijn om de situatie in Amsterdam op te lossen. Dit tijdelijke importplafond helpt daarbij", aldus de staatssecretaris.

(Bron: NU.nl)

OPROEP AAN KABINET OM URGENDA-MAATREGEL NIET OP TE NEMEN IN BELASTINGPLAN

Belastingheffing op de invoer van buitenlands afval werkt averechts. In plaats van een CO₂-reductie, zorgt de maatregel juist voor meer uitstoot. Deze maatregel om het Urgenda-vonnis uit te voeren gaat lijnrecht in tegen de uitgangspunten die het ministerie van Economische Zaken en Klimaat zelf stelde. “Het is onbegrijpelijk waar deze extra belasting opeens vandaan komt”, reageert directeur Robbert Loos van de Vereniging Afvalbedrijven. “We roepen het kabinet op deze maatregel niet op te nemen in het nieuwe Belastingplan, omdat volstrekt onduidelijk is hoeveel CO₂-besparing het kabinet hiermee denkt te bereiken.”

Nederlandse afvalbedrijven verwerken op een hoogwaardige manier een klein deel van het Britse afval. Anders zou dit afval in het buitenland worden gestort. Daarbij komt methaan vrij, wat beduidend schadelijker is dan CO₂ (1 ton methaan staat gelijk aan 25 ton CO₂). Het kabinet maakt niet duidelijk wat de CO₂-besparing is die deze maatregel moet opleveren. Minister Wiebes stelt in zijn brief aan de Tweede Kamer dat de voorgestelde maatregelen niet mogen leiden tot CO₂-uitstoot in het buitenland. “De importheffing op buitenlands afval doet dat duidelijk wel”, aldus Loos. In het geval dat de import niet afneemt, komen de Urgenda-doelen niet dichterbij en levert de maatregel alleen maar geld op voor de schatkist.”

Het signaal van deze plotselinge aankondiging is niet goed gevallen in markt van afval en recycling. “Veel leden zijn enorm geschrokken en vinden het een slecht signaal voor duurzame investeringen in de sector. We willen dat alle gevolgen eerst goed in kaart gebracht worden, zodat voorkomen wordt dat het kabinet zich met het oog op de circulaire economie en klimaatambities in eigen voet schiet.”

(Bron: Verenigde Afvalbedrijven)

Bijna iedere inwoner scheidt thuis netjes zijn afval. En er wordt steeds meer afval gescheiden: plastic, blikjes, drinkpakken, papier en glas. Dat is een goede ontwikkeling! Toch zien we dat de restafvalzak nog veel waardevolle stromen bevat zoals plastics en drankenkartons die nog gerecycled kunnen worden.

In de afgelopen tien jaar heeft de scheidingstechniek snelle stappen vooruit gemaakt. Daardoor kunnen we niet alleen méér plastic en drankenkartons uit het restafval halen dan je thuis kunt doen, maar is dit ook nog eens van steeds betere kwaliteit.

AVR scheidt met een sorteerlijn, die dag en nacht draait, maar liefst 215 miljoen kilogram restafval per jaar. Dat staat gelijk aan het restafval van ongeveer 1 miljoen mensen. En er wordt gebouwd aan een tweede sorteerlijn. De installatie is uitgerust met de nieuwste en modernste technische snufjes: vlakzeven, windshifters, ballistische scheiders, een schredder en near-infrarood scanners. Ongeveer tien tot vijftien procent van het afval dat over de band gaat bestaat uit plastics en drankenkartons en wordt met al die technieken onderschept. Dit plastic bestaat uit verschillende soorten: folies, 2D en 3D mixplastic. Het overgebleven restafval gaat verder via een band naar onze afval- en energiecentrale waar de rest weer een nuttige plek in de samenleving krijgt in de vorm van energie en grondstoffen.

Yves Luca, CEO: "Huishoudens scheiden hun afval niet allemaal even toegewijd en in binnenstedelijk gebied is scheiden vaak onmogelijk. Mechanisch scheiden heeft de toekomst. We zijn een technisch bedrijf, en elke evolutie is ontstaan door voortschrijdende kennis en technieken. Het scheidingsproces wordt beter en we kunnen meer restafval verwerken, waardoor de kostprijs daalt. Dat is beter voor de industrie en voor de consument. Ook schaarste van arbeid speelt mee. Tel daarbij op dat voor aparte stromen verschillende inzamelwagens moeten rijden die CO2 uitstoten. Dan slaat de balans door naar de techniek en daar zet AVR op in. Ook kunnen we hiermee gemakkelijker uitbreiden en nog meer stromen scheiden."

Lees meer: https://www.avr.nl/nl/plastic-scheiden-uit-de-grijze-vuilniszak

Bron: AVR.nl